Suche igłowanie
Suche Igłowanie stosuje się do uwalniania punktów spustowych. Jak nietrudno się domyślić, metoda ta opiera się na wykorzystaniu suchych igieł do akupunktury (podczas zabiegu nie podaje się żadnych substancji), którymi poprzez wkłucie dociera się do, wcześniej precyzyjnie zlokalizowanych, bolesnych punktów.
Jak to działa?
Celem suchego igłowania jest natrafienie na wszystkie bądź większość wrażliwych zakończeń nerwowych znajdujących się w punkcie spustowym. Drażnienie ich igłą wywołuje impuls, który przechodząc przez rdzeń kręgowy, trafia do włókien mięśniowych napiętego pasma, wywołując bezwarunkowy odruch, jakim jest lokalny skurcz mięśniowy. Prowadzi to do rozluźnienia, przerwania „błędnego koła bólowo-napięciowego”, a ostatecznie uśmierzenia bólu.
Czy jest to bolesny zabieg?
Bolesność związana z igłowaniem utrzymuje się od jednego do dwóch dni po terapii. Niekiedy czas ten może się wydłużyć do 3-4 dni. Zazwyczaj odczuwana jest w miejscu poddawanym terapii i bliskim jego sąsiedztwie, rzadko w strefach promieniowania charakterystycznych dla danego punktu. Ból pozabiegowy swoim charakterem przypomina pojawiające się po dużym wysiłku siłowym mikrourazy potocznie zwane „zakwasami”.
Biorąc pod uwagę fakt występowania bolesności po terapii, zabiegi planuje się z uwzględnieniem aktywności pacjenta czy sportowca (charakter pracy, zawody), tak aby nie stanowiła utrudnienia w ich wykonywaniu. Oczywiście ból jest kwestią indywidualną, dlatego każdy będzie odczuwał skutki terapii mniej lub bardziej nieprzyjemnie. Aby złagodzić bolesność po samej igłoterapii, w trakcie wizyty stosuje się również techniki manualne, takie jak masaż głęboki, pozycyjne rozluźnianie, czy też poizometryczną relaksację. Suche igłowanie nigdy nie powinno stanowić jedynego elementu terapii, a raczej technikę pomocniczą.
Zasady bezpieczeństwa
Zabieg igłoterapii suchej wykonują jedynie przeszkoleni w tym zakresie fizjoterapeuci, lekarze bądź osteopaci, którzy zasięgali wiedzy na temat techniki i dozwolonych okolic wkłucia. Wybierając takiego terapeutę nie należy się obawiać uszkodzenia jakichkolwiek struktur, gdyż podstawą do zastosowania tej techniki jest zaawansowana znajomość anatomii oraz zdolności palpacyjne.
Aby nie wystąpiło ryzyko zakażenia, do zabiegu wykorzystuje się sterylnie zapakowane igły akupunkturowe jednokrotnego użytku. Nie ma możliwości, by po terapii igła została użyta ponownie, ponieważ jest wyrzucana do specjalnego pojemnika przeznaczonego na odpady medyczne. Dodatkowo terapeuta oczyszcza przed wkłuciami skórę pacjenta, a sam zakłada rękawiczki jednorazowe.
Wskazania i przeciwwskazania
Suche igłowanie z powodzeniem można wykorzystywać jako element terapii w takich przypadkach, jak:
– zamrożony bark,
– zespół cieśni podbarkowej,
– napięciowe bóle głowy,
– bóle dolnego odcinka pleców, okolicy stawu krzyżowo-biodrowego, pseudo rwa kulszowa,
– łokieć tenisisty (ból nadkłykcia bocznego kości ramiennej),
– zapalenie rozcięgna podeszwowego, ostroga piętowa, syndrom zatoki stępu,
– boczne podwichnięcie rzepki, chondromalacja rzepki, tendinopatia ścięgna rzepki,
– kolano biegacza, syndrom pasma biodrowo-piszczelowego (ITBS),
– ograniczenie zakresu ruchu po długotrwałym unieruchomieniu lub urazie (skręceniu, złamaniu, artoskopii),
– zaburzenia kontroli motorycznej.
Przeciwwskazaniem do terapii suchymi igłami są:
– stany zapalne, infekcje skóry,
– okolice występowania guzów, cyst, ran, żylaków,
– brak zgody pacjenta,
– choroby psychiczne,
– wykonywanie zabiegów u dzieci,
– ciąża,
– zastosowanie przed zabiegiem środków przeciwbólowych,
Cechą, która wyróżnia igłoterapię suchą spośród innych technik jest jej specyficzność, co oznacza, że dzięki wkłuciu możemy dotrzeć do głębokich mięśni, często trudno dostępnych jedynie za pomocą dłoni terapeuty. Ponadto po terapii można zaobserwować natychmiastową redukcję bólu rzutowanego, zwiększenie zakresu ruchu, poprawny wzorzec aktywacyjny mięśni oraz normalizację środowiska chemicznego w danej okolicy. Suche igłowanie zmniejsza także uwrażliwienie centralne i peryferyjne.
Nakłuwanie punktów spustowych nie jest jedyną możliwością wykorzystania metody suchego igłowania i sprawdza się także w leczeniu dysfunkcji nie mających związku z TrP. W celu zmniejszenia bólu i zaburzeń nerwowo-mięśniowo-szkieletowych, za pomocą odpowiednich technik, nakłuciu poddaje się również więzadła, ścięgna, okostną, powięź powierzchowną, czy blizny.